توزیع هوا

توزیع هوا
منظور از طرح، محاسبه و نصب سیستم تهویه مطبوع، ایجاد هوای دلپذیر برای ساکنین با توجه به نوع فعالیت آن ها در ساختمان است و توزیع صحیح هوا در اتاق ها آخرین مرحله در نیل به این هدف بوده در ایجاد شرایط آسایش برای ساکنین نقش تعیین کننده ای خواهد داشت. توزیع هوا در اتاق ممکن است از طریق دریچه های سقفی یا دیواری صورت گیرد. قبل از معرفی انواع دریچه های توزیع هوا، بهتر است با اصول توزیع هوا آشنا شویم:
1-    دمای اتاق: توزیع هوا در اتاق باید به نحو متجانسی صورت گیرد تا تغییرات دما در قسمت های مختلف اتاق از F2 نکند. اختلاف دمای قسمت های مختلف اتاق در گرمایش (زمستان) بیشتر از سرمایش (تابستان) آزار دهنده است.
2-    هوای تازه و ثانویه: هوای اولیه عبارت است از مقدار هوایی که مستقیما از دریچه وارد اتاق می شود و هوای ثانویه: حجمی از هوای اتاق است که توسط هوای اولیه جابه جا شده همراه آن در گردش هوا شرکت می کند.
3-    سرعت جریان هوا در اتاق: بهترین سرعت حرکت هوا از نظر ساکنین اتاق 25 فوت بر دقیقه است، مخصوصا موقعی که نشسته باشند. برای ساختمان هایی از قبیل فروشگاه ها و کارخانجات که در آن ها افراد به آرامی در حال حرکت هستند، می توان این سرعت را تا 75 فوت بر دقیقه افزایش داد (با سرعت خروج هوا از دریچه اشتباه نشود.) سرعت های بیشتر از حد مجاز در موقع برخورد هوا به صورت یا بدن ساکنین ایجاد ناراحتی می کنند.
4-    جهت جریان هوا: این مساله نیز در ایجاد شرایط آسایش ساکنین دخالت دارد.
5-    طول پرتاب هوا: عبارت است از فاصله افقی که جریان هوا نسبت به دریچه ورود هوا به اتاق می پیماید. این فاصله، از محل دریچه ورود تا نقطه ای که سرعت جریان هوا به حداقل معینی می رسد اندازه گیری می شود. این سرعت حداقل، برابر است با 50 فوت بر دقیقه که در فاصله 5/6 فوت بالای کف اتاق اندازه گرفته شده است. طول پرتاب هوا که با سرعت خروج هوا از دریچه تناسب دارد، باید برای دریچه های دیواری حداقل برابر 75/0 عرض اتاق در نظر گرفته شود.
6-    سرعت هوا در خروج از دریچه: این سرعت باید با توجه به حد مجاز صدا در اتاق تعیین شود. لازم به توضیح است که این سرعت ها بر مبنای سطح مفید دریچه تعیین گردیده اند و سطح مفید دریچه عبارت است از حاصلضرب ابعاد دریچه منهای سطوح تیغه های دریچه.